Twój ojciec to drań!

Zapewne zdarzają się sytuacje, w których nikt na całym świecie nie ma wątpliwości, że takie stwierdzenie jest prawdziwe. Zdarzają się pewnie i takie, kiedy nikt nie uwierzy, bo to bzdura ewidentnie bez związku z rzeczywistością. Najczęściej jest to kwestia podlegająca subiektywnej ocenie zależnej od sytuacji, relacji, interesów, planów i, co być może najważniejsze, powszechnej sympatii dla stereotypu, do którego się chcemy odwoływać. Zastanówmy się, co oznacza taki komunikat przekazany przez matkę dziecku. Ale wcześniej zaznaczę, że cały ten wpis należy odwrócić na linii mama – tata w proporcji takiej, w jakiej ojcowie zostają głównymi opiekunami dzieci po rozstaniu.

Twój ojciec to człowiek z którym twoja matka weszła w intymną relację. Jeżeli weszła w intymną relację z draniem na chwilkę, to znaczy że jest niezrównoważona, nierozważna, niestabilna. Jeżeli na dłużej, to jest naiwna, niesamodzielna, nie umiała zauważyć albo się wyswobodzić z opresji…

Twój ojciec to połowa Ciebie. Zawsze może się w Tobie obudzić. Uważaj, draństwo jest w Tobie!

Twój ojciec jest Ciebie niegodny. Unikaj go, bo Cię skrzywdzi. Nie szkodzi, że koleżanki i koledzy mają dwoje rodziców – Ty masz tylko mnie. Ale pamiętaj, jeżeli Ty potraktujesz mnie tak, jak to możesz mieć we krwi po ojcu, też możesz zniknąć z mojego życia.

Czy nienawiść do ojca może zastąpić dziecku rodzica? Czy jeden rodzic nienawidzący drugiego i wpajana od najmłodszych lat nienawiść do tego drugiego, to już jest komplet? Czy to wystarczy do normalnego rozwoju?

Skoro zatem wiedza o tym, że ojciec jest draniem, nie służy dziecku to komu służy? Czy pomaga w osiągnięciu chwilowej satysfakcji mamy? Wygranej w sądzie? Pokazaniu, że  sąd przyznał jej rację? Tylko… czy wtedy nie przechodzimy z poziomu odpowiedzialnego rodzicielstwa na poziom bezwzględnej walki kobiet i mężczyzn, gdzie dzieci są jedynie amunicją, skutkiem ubocznym, obciążeniem?