Za mali jesteśmy…

Czasami poruszam się dużym, dziewięcio-osobowym samochodem. Częściej motorowerkiem. Wydawałoby się, że przepisy ruchu drogowego dotyczące traktowania tych pojazdów przez innych kierowców są jednakowe. Żaden z nich nie jest pojazdem uprzywilejowanym. Jedyne różnice dotyczą tego, co wolno kierowcy pojazdu (np. motorowerkiem nie mogę wjechać na nasze nowe wspaniałe autostrady ani nawet na drogi ekspresowe).

Okazuje się jednak, że współużytkownicy publicznych dróg inaczej traktują mnie, kiedy siedzę za kierownicą dwutonowego pojazdu a inaczej, kiedy kieruję niewielkim jednośladem, który na dodatek nie znika w kłębach dymu z oczu w momencie, kiedy światło się zmienia na zielone… Okazuje się, że masa i możliwość wyrządzenia krzywdy wpływają na interpretację przepisów.

Jeżeli jadę po rondzie, to mam pierwszeństwo. Oczywiste… kiedy jadę busem. Kilka razy już musiałem uciekać na środek ronda, żeby nie uderzyć w drzwi samochodu, który postanowił wymusić pierwszeństwo na jednośladzie. Jadę ulicą. Ktoś się chce włączyć do ruchu. Nigdy mi nie wyskoczy przed nosem, kiedy jadę busem. Ostre hamowanie na motorowerku, bo ktoś postanowił ruszyć spod sklepu, to standard.

I tak mi się to jakoś dziwnie kojarzy z naszą sytuacją w sądzie rodzinnym, w RODKu czy przed kuratorem. Możemy się domagać respektowania praw naszych dzieci. Możemy próbować się wywiązywać z naszych obowiązków. Możemy, zwinnie się poruszając między gigantami, czasem nawet coś osiągnąć. Ale tak generalnie, to mam nieodparte wrażenie, że nikt nas po prostu nie zauważa!

Panowie, a może my po prostu jesteśmy za mali?