Zbrodnia i kara

Dziś – punkt widzenia kobiety skrzywdzonej, zdradzonej, opuszczonej. On popełnił zbrodnię. Opuścił nas, mnie i nasze dzieci. Jak on mógł. Na początku niedowierzanie, łzy, wreszcie przychodzi czas na wściekłość. Zwyczajną, ludzką wściekłość i poczucie krzywdy. Niemożliwe stało się możliwym, już nie jesteśmy rodziną. Przestaliśmy być najważniejsi. Nie wiem jak było u Ciebie, droga Czytelniczko, czy chodziło o inną kobietę, czy też o inne sprawy… Twój świat został przewrócony do góry nogami. Twoje poczucie godności zostało zdeptane. Wiem, jak się czułaś. Wiem, jaką cenę zapłaciłaś. I wiem, co postanowiłaś. Postanowiłaś, ze teraz on zapłaci za swoje niecne postępki. Zostanie ukarany. A jak? Najprościej… Uderzysz w jego najczulszy punkt. W dzieci, wasze dzieci.

I zaczyna się historia, dobrze znana nam wszystkim. Przepychanki sądowe, pieniądze, alimenty, ustalanie kontaktów z dziećmi. Adwokaci, doradcy prawni, i dwoje ludzi, tak kiedyś kochający się, a teraz wrogowie. Rodzi się w Tobie bunt, chcesz kary. Za to, że Cie skrzywdził. Poniżył. Odebrał miłość. Karzesz go więc, na wszelkie sposoby utrudniając mu kontakty z dziećmi. Żądając coraz to innych rzeczy. Czasem niemożliwych do zrealizowania, i Ty wiesz o tym, że będzie mu trudno. Ale musi przecież zostać ukarany, prawda?

Pomyśl teraz, proszę. Jeśli już się nie kochacie, w większości przypadków on nie przestał kochać dzieci. I dzieci nie przestały kochać jego. Miłości, takiej miłości, nie da się ot tak sobie wymazać…

Pomyśl, kogo tak naprawdę karzesz.