Zastępca zastępcy

_PM_ złożyła jakiś rok temu pozew o podział majątku. Reprezentowała ją ta sama pani, która ma pełnomocnictwa do kontaktów ze mną. Znaczy ta, która w imieniu _PM_ mnie olewa. Na pierwszym posiedzeniu w sądzie wystąpiłem o pełnomocnika z urzędu. Przyznano mi pełnomocnika. Potrzebował jednego krótkiego pisma, żeby wykazać, że pani „doradca prawny” (nie mylić z radcą prawnym – termin doradca prawny został wprowadzony w latach 2005-2007 dla prawników po studiach bez aplikacji) nie może występować przed sądem. Sąd oddalił pozew na drugim posiedzeniu. To tak, jakby policjant zatrzymał kierowcę prowadzącego autobus na podstawie karty rowerowej. A wszystko to w obecności wielu aplikantów sędziego na sali i kilku znajomych i przyjaciół _PM_ wezwanych na świadków i oczekujących na korytarzu.

To ciekawe, że pani „doradca prawny” nie wiedziała, że nie ma takich uprawnień. Bo kilka miesięcy wcześniej pisała na pewnym forum dyskusyjnym prawników, że musi się za każdym razem zastanawiać, czy może wystąpić przed sądem… Okazuje się jednak, że znalazła sposób. Teraz na pismach pisze, że pełnomocnikiem _PM_ jest jakiś pan radca prawny. A ona posiada pełnomocnictwo do zastępowania tego pana. Podobno jest jego aplikantką. Czyli jedyna różnica jest taka, że musi złożyć dwa pełnomocnictwa, zamiast jednego. Ale pismo pisze ona. Wynika to zarówno z formy jak i treści. Podpisuje się ona. Składa ona. I w sądzie występuje ona. Czy jej kompetencje wrosły przez to, że złożyła o jedno pełnomocnictwo więcej?

Jakoś w przepisach określających wykonywanie zawodów prawniczych chyba ktoś o czymś zapomniał. Czy jeżeli mój znajomy kierowca autobusu napisze mi, że mogę go zastępować, to znaczy, że umiem prowadzić autokar?