Alienacja rodzicielska i zespół alienacji rodzicielskiej wg Macieja Wojewódki

Maciej Wojewódka jest ekonomistą, menedżerem, działaczem społecznym, zajmujący się problemami dzieci z rozbitych rodzin oraz negatywnymi efektami wadliwej konstrukcji prawa rodzinnego. Kieruje projektem badań nad problematyką alienacji rodzicielskiej, objętym patronatem Europejskiego Roku Kreatywności i Innowacji, ustanowionego decyzją Parlamentu Europejskiego na wniosek Komisji Europejskiej.

Na no co ty Tato pan Maciej Wojewódka był do tej pory wymieniany, chociaż pozytywnie, to jednak tylko w komentarzach. Tymczasem wydaje się, że jest to jeżeli nie najpoważniejszy, to jeden z najpoważniejszych autorów i działaczy zajmujących się tą problematyką w Polsce. Do tego działa całkiem aktywnie w tej sprawie. Na przykład w lany poniedziałek w ostatnie święta (25.04.2011r.) zorganizował w Krakowie akcję puszczania Wielkanocnych Baniek Miłości z okazji Dnia Świadomości Alienacji Rodzicielskiej.

Cudze chwalicie, swego nie znacie, chciałoby się powiedzieć tym, którzy jako jedyne źródło wiedzy o alienacji traktują niezwykle kontrowersyjnego Gardnera. Poszukajmy bliżej, możemy znaleźć więcej i lepiej. Pan Maciej Wojewódka dociera do wyników badań i opinii, które w sposób niezależny od kontrowersyjnych źródeł pokazują, jak szkodliwe skutki może mieć manipulacja dziećmi przez rodziców, którzy walczą o dziecko.

Nie jestem specjalistą, więc nie chciałbym się wdawać w dyskusje, czy to jest syndrom, czy zjawisko, jak powinno się nazywać i czy można go używać jako argumentu w sądzie. Ale uważam, że każdy rodzic powinien mieć świadomość, jak tragiczne skutki ma wykorzystywanie dzieci w rozgrywkach między dorosłymi.

Przytoczona na wstępie notka o autorze pochodzi z artykułu pana Wojewódki Alienacja rodzicielska (PA) i zespół alienacji rodzicielskiej (PAS) na portalu Psychologia.net.pl, który gorąco polecam wszystkim zainteresowanym alienacją, zespołem alienacji i zbliżoną tematyką.

Chciałbym przytoczyć tylko jeden fragment z tego artykułu:

Do objawów PAS twórca koncepcji zaliczył takie nieuzasadnione zachowania dziecka wobec oddzielonego rodzica (drugoplanowego opiekuna) jak jego aktywne oczernianie, uzasadniane błahymi powodami, wyłącznie negatywny stosunek czy wrogość. Ponadto wyalienowane dziecko, zdaniem Gardnera, jest przekonane o niezależności swoich sądów (“fenomen niezależnie myślącego”) chociaż posługuje się argumentami i sformułowaniami zapożyczonymi od głównego opiekuna, jednocześnie go wspierając. Nie wykazuje przy tym poczucia winy z powodu własnego postępowania, a negatywną postawę rozszerza na pozostałych członków rodziny oddzielonego rodzica.

Kiedy przeczytałem ten fragment poczułem, że to jest o tym, co się wydarzyło między _PS_ i mną. Można oczywiście dyskutować, czy to PAS i kto zawinił. Ale dla mnie decydujące znaczenie ma ostatnie zdanie tego fragmentu. To pierwsze i jedyne jak dotąd wytłumaczenie gwałtownego zerwania jakichkolwiek kontaktów _PS_ z moimi rodzicami. Nagle zrezygnował z regularnych lekcji z dziadkiem, wspólnych wyjazdów, rozmów, spotkań, telefonów. Książki oddał przez siostrę. Bez słowa.