Inteligentne dziecko?

Już chyba ze dwa miesiące minęły (a może i trzy?), jak jeden z naszych czytelników na Facebooku podał link do artykułu z forum eDziecko na portalu gazeta.pl. Od razu chciałem o tym napisać, jednak natychmiast powstała we mnie obawa przed tryumfalizmem. No bo w zasadzie co można poczuć, kiedy na poważnych łamach pojawia się informacja, że dzieci zawdzięczają inteligencję ojcom? A tak jest w zasadzie sformułowany artykuł Dziecko inteligentne? To zasługa taty.

Bardzo łatwo jest uczepić się jakiejś korzystnej wiadomości i zbudować na niej wielką teorię, której jedyną wadą będzie brak związku z rzeczywistością. Ten tekst z eDziecka jest pod tym względem szczególnie niebezpieczny. Jakże łatwo po jego lekturze byłoby zakrzyknąć – odebrać dzieci matkom i oddać je ojcom.

Zanim zabierzemy się za komentowanie badań należałoby dokładnie przeanalizować warunki, w jakich badania podejmowano, jakie stawiano tezy, co badano, jakie uzyskano wyniki i dopiero na końcu analizować to, w jaki sposób te wyniki są interpretowane. Myślę jednak, że wprowadzając autocenzurę i zachowując maksymalną powściągliwość można sformułować wniosek wypływający z prezentowanych badań w sposób następujący:

Dzieci mające regularny, bliski i nieskrępowany kontakt z obojgiem rodziców mają znacznie większe szanse na rozwinięcie poprawnych relacji z otoczeniem oraz na rozwój inteligencji, niż dzieci wychowywane przez jednego rodzica.

Nie mam pewności, po lekturze artykułu, czy badacze analizowali przypadki dzieci wychowywanych wyłącznie przez ojców. Nie wiem, czy obowiązujący zwłaszcza kilkadziesiąt lat temu model – dzieci po rozstaniu muszą zostać z matką – nie wpłynął na zakres i w efekcie wynika badań. Ale przecież gdybyśmy te badania dokładnie odwrócili według płci – czyż nadal nie oznacza to, że rodzic odbierający dzieciom drugiego rodzica, wyrządza im krzywdę?