Pierwsze koty za płoty
albo
Ja nie chciałem startować w tych zawodach

Czy kolejny wybór jest zawsze lepszy niż poprzedni? Czy drugi mąż powinien zastąpić pierwszego? Czy nowy mąż powinien zastąpić dzieciom ojca? Czy lepsze musi być wrogiem dobrego? Czy w ogóle musimy porównywać, wartościować, oceniać?

Krótko po kupieniu z _PM_ domu musiałem zainstalować antenę telewizyjną. Żeby przeprowadzić kabel przez ściany, pożyczyłem z pracy porządną wiertarkę SDS’ową HILTI z udarem pneumatycznym. Jakież było moje zdziwienie, kiedy z wierconego otworu posypały się wióry. Okazało się, że połowa ścian w tym domu była wykonana w technologii szkieletowej. Jakoś udało mi się te otwory wywiercić, ale… to nie było idealne narzędzie. Ale czy to była zła wiertarka?

Kilka tygodni temu moja Babcia przywitała mnie cytatem z zasłyszanego w radio kazania, gdzie ksiądz cytował swoją rozmowę w konfesjonale:

– Proszę księdza, mój mąż jest potworem.
– To po co wychodziłaś za potwora?
– Kiedy za niego wychodziłam, był aniołem.
– A, to Ty zrobiłaś z niego potwora!

Często w życiu trudno jest się przyznać do błędu. Szukamy obiektywnych okoliczności, złej woli innych, podstępu, oszustwa… Boimy się powiedzieć, że nie sprawdziliśmy, w jakiej ścianie będziemy wiercić i jakie do tego jest potrzebne narzędzie. Że podjęliśmy pochopną decyzję i że z czasem doszliśmy do wniosku, że była niewłaściwa.

Bywa też, że staramy się wymazać ze swojej pamięci, z pamięci najbliższych, ze swojego i ich życia to, co kiedyś było dla nas ważne. Zastąpić to czymś nowszym. Zasłonić… A jak się nie da zasłonić, to za wszelką cenę pokazać, że nowe jest po stokroć lepsze. W ten sposób albo dochodzi do kompletnej obojętności i tworzy się dystans nie do pokonania, albo pojawia się rywalizacja. Co, ja mam być ten gorszy? Muszę pokazać, że tak naprawdę jestem lepszy. Po co? Komu to ma służyć? I czy ludzi można w ten sposób porównać?

Czy nie uczciwiej byłoby powiedzieć – pomyliliśmy się, nie wyszło nam spróbujmy się rozstać tak, żeby wyrządzić jak najmniejsze szkody?