Spalmy w końcu te gorsety!

Już ponad sto lat temu kobiety – sufrażystki – podjęły działania zmierzające do wyrównania praw kobiet w społeczeństwach zachodniej cywilizacji. Ich walka jeszcze się nie skończyła. Są jeszcze obszary, w których kobiety nie są równo traktowane z mężczyznami. Ale… są też takie obszary, gdzie szanse kobiet znacząco przewyższyły szanse mężczyzn. Mężczyźni nie umieją się z tym pogodzić.

Staramy się z godnością znosić upokorzenia w sądach rodzinnych i RODKach.Udawać, że odnajdujemy się w roli bankomatów. Udawać, że kontrolujemy sytuację i godzimy się na kierunek, w którym rozwija się sytuacja. Nie umiemy tak, jak sufrażystki, zawołać, że dosyć tego. Koniec. Nie będziemy się więcej godzić na dyskryminację ze względu na płeć. Bo musielibyśmy się przyznać, że jednak straciliśmy kontrolę.

Ale czy o kontrolę tutaj chodzi? Kto kogo? Kto komu? Kto z kim? Czy nadal chcemy tkwić w walce płci sprzed ponad wieku? Ja się na to nie godzę. Dosyć! Koniec z tym. Skończmy z grami wojennymi między rodzicami i spróbujmy zauważyć, że rodzicami jesteśmy z jednego powodu – że spłodziliśmy dziecko. I co się dzieje z tym dzieckiem? Czy jeszcze o nim pamiętamy? Jak o nie zadbać? Jak nasza walka na nie wpływa?

Dosyć! Koniec! Teraz wszyscy pomyślmy o dziecku. Ono potrzebuje dwojga rodziców – i mamy i taty. Co zrobisz, jeżeli Twoje dziecko z woli jednego rodzica ma tylko jednego rodzica? Poznaj naszą akcję 207, skierowaną do matek i do ojców. Zastanów się, czy Twoje dziecko nie potrzebuje pomocy w kontakcie z drugim rodzicem. A może nie Twoje dziecko, może bratanek czy siostrzenica? Może córka sąsiadów, a może syn kolegi z pracy? Teraz możemy coś zrobić. Pokazać, że dzieci są dla nas ważne. Wszystkie dzieci!