Rodzice, nie kłóćcie się!

Mój najmłodszy syn, _KS_, dostarcza mi ciągle nowych materiałów do przemyśleń. Brakuje mu kilku miesięcy do trzech lat. Dopiero wchodzi w życie. Ale to, jak się rozwija jego świadomość społeczna i rodzinna jest chyba warte przemyślenia dla każdego, kto ma wątpliwości, czego potrzebuje dziecko i co jest dla niego dobre.

Pisałem jakiś czas temu, że przyswoił już abstrakcyjne pojęcie rodzice. Kiedy usłyszy, że mówimy do siebie podniesionym głosem, że się o coś spieramy, natychmiast reaguje:

Rodzice! Nie kłóćcie się!

Dzisiaj, kiedy jego mama wyraziła niezadowolenie z czegoś, co ja zrobiłem, usłyszała nową reakcję:

Mamo, nie złość się na Tatę! Ty go lub!

To nie jest w żaden sposób wyćwiczone czy wytrenowane. Takie są jego potrzeby i pragnienia. W świecie, który dopiero poznaje, potrzebuje wsparcia i przewodników. Najbliższe mu osoby – rodzice – jego zdaniem powinny współpracować ze sobą. Po to, żeby dać mu silniejsze oparcie i lepiej wprowadzić w zawiłości świata.

Rodzice nie zawsze żyją razem. Nie zawsze się zgadzają. Miewają oddzielne życie, przeciwne przekonania, sprzeczne światopoglądy. Ale dla dobra dziecka w sprawach jego dotyczących powinni ze sobą współpracować. Uzgadniać, negocjować, zawierać kompromisy i prezentować wspólne stanowisko. Bo dla dziecka ważniejsze jest to, że rodzice wspólnie o nie dbają niż to, czy podejmują najtrafniejsze decyzje.

Słuchajmy dzieci!