Skuszony wielkodusznością szczerbatego aparatu sprawiedliwości, który uznał za logiczne i właściwe, aby podzielić dziecko na Święta Wielkanocne poprzez radosną zgodę na odwiedziny dziecka w miejscu zamieszkania matki, skłoniłem się do takiej oto refleksji… Czytaj dalej
Pośród różnych swoich życiowych ról pełniłem również funkcję tzw. jedynego żywiciela rodziny. Nie był to okres długi, zaledwie rok. Od wojska mnie nie uchronił 
, ale szkolenie dla absolwentów mojego kierunku trwało tylko 6 tygodni, z przepustkami na weekend. Na marginesie: nie wiem, czy od czekania na zajęcia urozmaicanego grą w karty oraz popołudniowego picia wódki faktycznie wzrosła obronność kraju, ale skoro system tak chce, znaczy, że jest to słuszne 
Krótko mówiąc, moje doświadczenia jedyno-żywicielskie są dość skromne. Dlaczego więc postanowiłem o tym napisać?
Otóż od jakiegoś czasu, właściwie datującego się jeszcze z końcowych lat mojego Czytaj dalej
Artykuł 70. ustęp 1. Konstytucji RP mówi:
Każdy ma prawo do nauki. Nauka do 18 roku życia jest obowiązkowa.
Artykuł 15. ustęp 1. ustawy o systemie oświaty mówi:
Nauka jest obowiązkowa do ukończenia 18 roku życia.
To dobrze, że nasze państwo dba o edukację swoich młodych obywateli. Szkoda, że nie zauważa Czytaj dalej
Ojcowie, z którymi przychodzi mi pracować, często wyraźnie ulegają swoistemu dyktatowi matek. Tak jak większość przypadków zdarzeń po rozwodzie “nie ma płci” to ta sytuacja sprawia wrażenie wyjątkowej. Dominująca jest grupa ojców traktowanych przez matki w sposób co najmniej dziwny… Czytaj dalej
No dobra, będziecie się śmiać, ale co można robić wieczorem z dziećmi? Znowu obejrzeliśmy film. Tym razem była to komedia kryminalna oparta na faktach. Znowu film oparty na faktach… W czym Mamy problem (Serial Mom) Johna Waters’a z Kathleen Turner w roli głównej. Gorąco polecam. Czytaj dalej
Obejrzałem z dziećmi film Dziewczyny z kalendarza. Oczywiście doskonałe kreacje, wspaniała historia, pięknie zrobiony film. Po prostu Czytaj dalej
W święta dzielone między nowe życie a stare życie, jednych dziadków i drugich dziadków, w rozdarciu i rozbiciu, wśród bliskich i bliższych. Czytaj dalej
Kiedy podjąłem decyzję o rozstaniu z _PM_ i ją zrealizowałem, nie wszyscy z rodziny ją akceptowali. Niektórzy nie chcieli nawet przyjąć jej do wiadomości, próbując mnie jakby na siłę wepchnąć na stare tory. Wtedy postanowiłem napisać list do wszystkich członków rodziny z informacją Czytaj dalej
Pod jednym z wpisów powstały w komentarzach ciekawe wątpliwości. Najpierw większa: jakie uczucia dominują w odbiorze społecznym kwestii “ojcostwa po rozstaniu”? Potem, niejako w cieniu tej głównej pojawiła się wątpliwość mniejsza, na temat której kolega współautor stwierdził, że obojętność to obojętność i że między jej dwoma odcieniami (wersja z potępieniem lub “czysta” obojętność) wielkiej różnicy nie ma. To moim zdaniem mylny pogląd i różnica jest, dość zasadnicza. Tkwi ona mianowicie w potencjale tych postaw. Więcej można zbudować – paradoksalnie – na tej pierwszej. Potępienie zakłada pewien stosunek emocjonalny, istnieje jakieś ziarno zainteresowania, które odpowiednio podlane może w coś wykiełkować. Kto wie? Jeśli jest ta nutka niechęci, to może nie ma już obojętności?
I tu wracamy do głównej kwestii, zawartej w pytaniu tytułowym. Otóż zdecydowanie Czytaj dalej
W życiu nie myślałem że kiedyś będę o coś oskarżony. Wydawało mi się to całkowicie abstrakcyjne. Jako kierowca dostałem jedynie dwa mandaty, bo nawet w zabudowanym zwalniałem, czym doprowadzałem innych pasji. Nie miałem kompletnie żadnego pojęcia o systemie sprawiedliwości w Polsce. Zwyczajnie wstawałem rano, szedłem do pracy, jadłem obiad, zajmowałem się dziećmi, a potem szedłem spać. I tak codziennie od nowa. Myślałem, że tak dociągnę do końca swoich dni… Czytaj dalej
Córka, wymarzona przez moją żonę, Jej pierwsza córka, moja druga więc byłem spokojniejszy, poza tym cóż to wielkiego przejść przez kolejną ciążę. Nie takie problemy pokonywaliśmy razem, a wcześniej osobno.
Wszystkie działania były nastawione na sprawne przygotowanie się na pojawienie kolejnego (ostatniego wedle planu) dzieciątka, nadal liczyliśmy na sukces biznesowy w nowym miejscu życia i pracy, miało być stabilniej i lepiej… Czytaj dalej
Z perspektywy lat doświadczeń i obserwacji, jako podstarzały ojciec malutkiego dziecka, zastanawiam się często, jak to jest z tym przysłowiowym klapsem, który mimo rozstrzygnięć prawnych do dzisiaj budzi pewne kontrowersje. Zostało postanowione i zatwierdzone, że nie wolno wymierzać dziecku klapsa. Są tacy, którzy uważają, że to niedobre rozstrzygnięcie, że rodzic powinien mieć prawo Czytaj dalej
Ostatnio natknęłam się na kilka różnych blogów, głównie poświęconych wspomnieniom. Uderzyło mnie, jak wiele najpiękniejszych wspomnień z dzieciństwa wiąże się z tatą. „Mój tata zabierał mnie na biwaki…”, „Moj tata opowiadał mi najciekawsze historie przed snem…” i wiele, wiele innych. I naszła mnie refleksja, że ja nie mam takich wspomnień. Wszystko to, co pamiętam z dzieciństwa, wiąże się z Mamą. Mamą, która była zawsze zabiegana, zapracowana, zajęta zarabianiem na nas dwie… żeby niczego mi nie zabrakło. Żebym nie czuła się gorzej niż inne dzieci… Czytaj dalej
Cztery dni temu napisałem wpis Człowiek i system. Przeszedł w zasadzie niezauważony… No to dzisiaj chciałbym odwrócić sprawę. Dlatego i tytuł odwrócony.
Ważne jest, żeby nie mieszać konkretnego przypadku z całym systemem. Żeby dobrze wiedzieć, o co zabiegamy i o co walczymy. Kiedy przy okazji walki pro publico bono ktoś próbuje załatwić swoją sprawę, to mamy konflikt interesów. Czytaj dalej
 |
