Nie, nie… to nie to. To nie jest Państwu już dziękujemy. To są serdeczne i gorące podziękowania dla wszystkich, dzięki którym no co ty Tato działa i się rozwija.
Na początku lipca składałem osobiste podziękowania we wpisie Ja55, dziękuję serdecznie. Tam chodziło o moją sprawę. Ale teraz otrzymałem od znajomej wiadomość, która powinna być skierowana do nas wszystkich. Czytaj dalej
Jednak są wakacje. Jest ze mną tylko _DS_. _DK_ pojechała ze swoimi trzema synami – _S1_, _S2_ i _KS_ – nad ciepłe morze. Nam się nie udało, bo nic nie było wiadomo, kto kiedy będzie. I nadal nie dużo wiadomo. Ale nie można się tylko zamartwiać.
No więc jesteśmy sami i miło spędzamy czas. Ponieważ obaj kiedyś sporo Czytaj dalej
Od kilku lat prawo pozwala na opiekę naprzemienną (nazwa potoczna) pod warunkiem że rozstający się rodzice uzgodnią i podpiszą dokument nazywany potocznie „planem wychowawczym” a ponadto w ocenie sądu dają rękojmię zgodnego wykonywania zawartego porozumienia. Wówczas sąd wyrazi zgodę na pozostawienie władzy rodzicielskiej obojgu i wychowywanie dziecka zgodnie z zatwierdzonym porozumieniem (tak np. art. 107 krio wg interpretacji dominującej w sądach).
Efekt takiego rozumowania jest oczywisty:
Pod moim wczorajszym wpisem moja Ciocia napisała, żebym się nie ograniczał i używał słów. Jeżeli nie pomoże w rozwiązaniu problemu, to chociaż sobie ulżę…
Dziękuję za poradę i pozwolenie. Już skorzystałem w zaciszu domowym. Ale o co mi właściwie chodzi? Moja córka Czytaj dalej
Wpis ten dedykuję Sławomirowi K.
Dlaczego kiedy matka jedzie z 14 miesięcznym dzieckiem sama 400 km do lasu ze znajomymi to zapewnia mu rozrywkę (choć raczej bardziej sobie), a kiedy ojciec chce zabrać własne dziecko na weekend to będzie to porwanie?
Dlaczego władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, a wykonuje ją Czytaj dalej
Napisałem przedwczoraj wpis Last minute czyli nie znacie dnia ani godziny. W zasadzie powinienem napisać, jak się sytuacja rozwija. Ale nie jestem w stanie Czytaj dalej
Opublikowano z dużym oddźwiękiem medialnym raport o katastrofie smoleńskiej. Pojawił się korowód komentatorów, badania opinii społecznej na temat rzetelności raportu, eksperci i dziennikarze dyskutują. I coraz bardziej przypomina mi to wszystko Czytaj dalej
Częstym argumentem przeciwko opiece równoważnej jest ten o stabilizacji, tak potrzebnej dziecku do prawidłowego rozwoju. Każde dziecko ma mieć swój jeden kąt, do którego wraca i w którym czuje się dobrze, który jest jego domem i azylem. Dość ciężko przyjąć mi ten argument, bo doświadczenie i obserwacja nie wskazują, aby dla rozwoju dziecka szczególne znaczenie miał kawałek podłogi. Istotne dla dziecka i dla każdego innego człowieka są więzi z innymi ludźmi. Z rodzicami, rodzeństwem, grupą rówieśniczą…
Znam wiele osób, które dość często się przeprowadzały – nie dostrzegłem żadnego negatywnego wpływu na osobowość dzieci. Kochają rodziców zarówno w jednej dzielnicy, Czytaj dalej
Na wszelki wypadek zaznaczę, że jest właśnie połowa wakacji. Z wyroku rozwodowego wynika, że moje dzieci mają spędzić ze mną jeden miesiąc wakacji (tak dokładnie jest napisane). Kilka miesięcy przez wakacjami poprosiłem _PM_ Czytaj dalej
Michał poddał pomysł. Pomysł dobry i twórczy. Inni go poparli. Podejmujemy rozmowę – zbieramy pomysły, omawiamy szczegóły i dyskutujemy. Tutaj dyskutujemy.To wystarczająco poważna sprawa Czytaj dalej
_KS_ niedługo kończy trzy lata. Niedługo też idzie do przedszkola. Pojechałem z nim załatwić pewne formalności. Od tygodnia przedszkole już działa (w czasie wakacji przedszkolaki też potrzebują opieki). Ale zacznijmy od początku.
Siedziałem z _KS_ w domu – ja pracowałem i on pracował. Ja na komputerze, on na papierze farbami. Czytaj dalej
Postanowiłem wziąć na skromny mój warsztacik sprawę opieki równoważnej. Określamy ją jako jeden ze strategicznych celów naszego, tj. ojcowskiego, środowiska.
Zacznę od nazwy – uważam, że określenie „równoważna”, choć nie pozbawione wad, najlepiej oddaje to, o co w tym wszystkim chodzi. Podkreśla prawo dziecka do posiadania więzi w obojgiem, równo osadzonych prawnie, czyli tak samo ważnych dla niego, rodziców.
Dużo mniej podobają mi się inne określenia, z których szczególnie „naprzemienna” Czytaj dalej
Kto z nas nie pamięta wrednego koleżki z przedszkola czy szkoły, który kopał nas pod stołem, a potem wołał pszem pani, a on się bije… Albo wyrzucał nam tornister przez okno i pękał ze śmiechu z całą klasą, że dostaliśmy dwóję za brak pracy domowej… Kupa śmiechu Czytaj dalej
Już kilka dni, od piątku, przeżywamy wszyscy tragedię w Oslo i na wyspie Utøya. Ciągle odkrywane są nowe informacje, pokazywane nowe zdjęcia, publikowane kolejne wrażenia uczestników tych wydarzeń. Mnie szczególnie zaintrygował jeden aspekt tego, co się dzieje od piątku. Można go określić trzema słowami – człowieczeństwo, barbarzyństwo i… Czytaj dalej
„Rodzice bez wstydu i zupełnie otwarcie wykorzystują dzieci w swoich małżeńskich wojnach. (…) Dzieci uczestniczą w tych bojach na różnych pozycjach: od zdumionych, przerażonych obserwatorów po w pełni zaangażowanych towarzyszy broni jednego z rodziców” Czytaj dalej
 |
