To nie jest wielka stawka za chęć bycia tatą. Ale stałem się przestępcą. Prześladowałem czyli popełniałem przestępstwo. A teraz, uwaga – podaję przepis na przestępstwo, proszę nie powtarzać:
W naiwnej piosence kolumbijski popowy artysta Juanes zastanawia się nad kondycją świata i społeczeństwa. Wierzy, że gdy wszyscy wezmą się za ręce, powstanie coś na kształt sztandaru, który powiewając nad światem uczyni go lepszym miejscem (“Bandera de manos”).
Jakoś tak się porobiło, że nie podzielam tego optymizmu. Piękna pogoda za oknem, wiosna rozkwita, a my zajmujemy się próbą – nieudolną zapewne, ale jednak – zmiany czegoś. Czego właściwie i dlaczego to robimy? Czy to ma w ogóle szanse powodzenia? Zakładamy, że nagłośnimy sprawę, pomożemy kilkorgu dzieciom, wskażemy jakiś model postępowania, może kogoś zainspirujemy. Dużo to czy mało?
Jednak w naszym ograniczonym kręgu wpływu nie znajdzie się wszystko. Zmieni się Czytaj dalej
To już prawie miesiąc minął od czasu, kiedy napisałem wpis Doświadczenie uczy, że… doświadczenie niczego nie uczy… Dalej w tytule (bo był on długi) było o głupocie. Wszyscy się tym chyba przejęliśmy i postanowiliśmy uczyć się na doświadczeniach. A ostatnio mieliśmy trochę nowych doświadczeń…
no co ty Tato założyłem 10 listopada 2010 jako osobisty blog. Niedługo potem zaczęli się pojawiać pierwsi czytelnicy, potem komentatorzy. Szybko zrozumiałem Czytaj dalej
Złożoność sytuacji po rozwodzie powoduje, że sprawy związane z dziedziczeniem komplikują się jeszcze bardziej. Jeszcze w sytuacji kiedy rodzice nie zawierają nowych związków sytuacja jest prostsza. Natomiast gdy pojawiają się nowe związki, kolejne dzieci w nich zrodzone oraz dzieci przysposobione temat komplikuje się. Czytaj dalej
Dziś obiecany dalszy ciąg moich uwag do “opinii”.
ad. 3/ Brak poparcia wniosków badaniami
Wynika to oczywiście z punktu 1. Skoro dopasowywano pod tezę, nie można było wskazać spraw, które jej przeczyły.
Pominięto:
– kwestionariusz, gdzie wykazywałem mnogość zalet i moją pełną ocenę uczestniczki i jej postawy. Bynajmniej nie jednoznacznie negatywną,
– akta sprawy (korespondencja mailowa i jej analiza wskazałaby nie, kto jaką ma postawę podczas 1 godziny badania, tylko jaką postawę prezentuje przez lata); zupełnie ich nie czytano, panie były do rozmowy nieprzygotowane, moje pytania o analizę materiału skwitowały wzruszeniem ramion i Czytaj dalej
Wywiązała nam się pod wpisem Szawła wielka dyskusja dzięki reklamie, jaką jej zapewnili internauci z Blipa. Oczywiście dziękujemy za reklamę – może dzięki niej dotrą do nas zaangażowani i rzetelni dyskutanci. Ale sama dyskusja dla mnie miała dosyć smutny wymiar. Nie dlatego, że nie podobały się poglądy Czytaj dalej
Kiedyś spotykałem się z M. Była od mnie dużo młodsza – ja byłem studentem a ona uczennicą na początku liceum. Ja chciałem podróżować i ona także, więc zbieraliśmy wspólnie pieniądze na ten cel. A że byliśmy biedni, to nie mieliśmy innego wyjścia, jak pojechać do Paryża stopem. Kto nie podróżował stopem ten nie wie, jak wiele wymaga to wysiłku oraz przygotowań. Przygotowaliśmy się do naszej wyprawy bardzo rzetelnie. Ona znała angielski a ja mówiłem po niemiecku. W końcu czerwca ruszyliśmy na zachód. Czytaj dalej
Przytoczę Państwu moją reakcję na opinię podczas sprawy o zmianę formy sprawowania opieki – nie została ona skierowana do sądu przez “zapomnienie” mojej pani mecenas! Dobrze, że zdążyła zakwestionować bez uzasadnienia. Coś z tym, oczywiście, należałoby zrobić. Ale nie o niedbalstwie i samowoli prawników dziś miało być.
Pismo jest długie, stąd podział na 2 części – to dodatkowo buduje napięcie. Ocenie czytelników pozostawiam, czy argumenty wobec błędów zawartych w opinii są rzeczowe. Przytaczam niemal bez zmian treść z dnia otrzymania “opinii”. Czytaj dalej
Mój ojciec, muzyk, działacz społeczny i naukowiec, opowiedział mi kiedyś drobne zdarzenie ze swojego życia. Pewnie go już nawet nie pamięta, ale mi ono jakoś mocno utkwiło w głowie. Bo im bardziej je analizuję, tym większe ma konsekwencje dla patrzenia na sprawy społeczne.
Otóż jakieś 20 lat temu dwóch profesorów nauk ścisłych w pewnym europejskim kraju, w niedzielę, wychodząc z kościoła po mszy, zostało zaczepionych przez biednego Araba Czytaj dalej
PONIŻSZY TEKST JEST WYRAZEM OSOBISTYCH POGLĄDÓW AUTORA
Nie tak dawno moja wypowiedz o nierówności zarobków wywołała istną burzę opinii. Wykazywano, że jestem wsteczny w swoich poglądach, że nie mają one wiele wspólnego z rzeczywistością i są jedynie moim wymysłem.
Problem jednak zupełnie gdzie indziej. Chodzi o polityczną poprawność Czytaj dalej
Tak, wiem, nie ma takiego cytatu… Ale żyje on w świadomości społecznej i dobrze pasuje do tego, co chcę napisać. No to skoro mieszkam w parafii św. Krzysztofa, który został wiele lat temu uznany za nieistniejącego, to mogę też używać nieistniejących cytatów 
Często słyszę — O co wam właściwie chodzi? Przecież większość ludzi umie się rozstać w zgodzie i rozsądku… Czytaj dalej
Od razu odpowiem – absolutnie nie.
Nie wszystkie.
Może nawet w żadnym z nich osoby głupie nie stanowią większości.
Jednak istnieją jakieś powody, dla których te ważne dla systemu sądownictwa rodzinnego w Polsce (dodajmy – ważne w obecnym kształcie tego systemu, w mojej opinii całkowicie zbędne) instytucje funkcjonują w sposób bardzo odległy od choćby przyzwoitego. Nadmienię, że nie jestem w tej opinii odosobniony.
Spróbujmy pomyśleć, jakież to czynniki. Potem może nawet Czytaj dalej
Z Panią Byłą w podróż poślubną udaliśmy się do Danii. Wyruszyliśmy pociągiem, który przemierza całą Polskę od Przemyśla do Świnoujścia. Gdzieś za Krakowem, w nocy, wsiedli do niego on i ona. Nas, w naszej kuszetce, niewiele to obchodziło. Nad ranem, już w Wielkopolsce, usłyszeliśmy podniesione głosy i wyraźne odgłosy walki w przedziale obok. Szamotanina rozkręcała się w najlepsze i trzeba było ją niezwłocznie przerwać. Klamka w nie chciała ustąpić, więc niebawem zjawili się kierownik pociągu oraz konduktorka. Kiedy otworzyli drzwi, naszym oczom ukazał się przedziwny widok… Czytaj dalej
Moje serce dzisiaj przepełniają duma i radość. Niby nie wydarzyło się nic wielkiego, ale postawa moich dzieci dzisiaj ujęła mnie i wzruszyła. Wiadomo, dzieci zawsze coś robią nie tak. A to nabałaganią, a to nie posprzątają, a to zapomną, a to nie można ich oderwać od… Czytaj dalej
Na dzień otwarty zapowiedziała się pani T. Ponieważ było to dosyć rzadkie wydarzenie, znajoma (wiejski pedagog na rubieży) przygotowała się skrupulatnie. Było o czym mówić bo generalnie trójka T od jakiegoś czasu trzęsła całą szkołą sprawiając ciągle kłopoty. Młodszy nie był tu wyjątkiem i jego dzienniczek roił się od 1 i uwag. Czytaj dalej
 |
