Trzeba z czegoś żyć, więc wymyśliłem nowe przedsięwzięcie biznesowe, wszystko pod kontem sprawnego połączenia obowiązków zawodowych z rodzinnymi. Blisko domu, w cywilizowanych godzinach, zgodnie z posiadanymi umiejętnościami i kwalifikacjami.
Ambitny plan, wieloletnia strategia, pierwsze inwestycje, teoretycznie poszło jak po maśle i z poczuciem nadchodzącego sukcesu zebraliśmy się całą pięcioosobową rodziną na urlop. Długi, zasłużony urlop…
Pewien znajomy, mężczyzna znacznie ode mnie starszy, po przejściach rodzinno małżeńskich, człowiek poszukujący całe życie a czasem znajdujący, który próbował mediować czy negocjować między _PM_ a mną niedługo po rozstaniu, mówił z dużym przekonaniem, że wpływ rodzica na dziecko jest ograniczony – jest jak słoneczko Czytaj dalej
Szanowni Państwo,
Ogłaszam kolejny krok naszego państwa ku cywilizacji! Po “jaskółce w tunelu” (czyli uznaniu równości rodziców przez Urzędy Skarbowe w kwestii rozliczania ulgi, pisałem o tym wcześniej: PITu,PITu…) ukazał się kolejny akt doniosłej wagi. Chyba doniosłej.
Chodzi o zameldowanie dziecka (chwilowo pomijam zbędność samego zjawiska meldunku) – oboje rodzice mają te same prawa. Wymagało to niesłychanych badań i fachowych ekspertyz, ale jednak wiadomo. Przy okazji wyszło na jaw, że urzędnicy sami Czytaj dalej
Szanowni Państwo!
Z dużym polotem dołączyła do nas kolejna autorka. Elżbieta jest z nami już od jakiegoś czasu – jest szefową, czyli redaktor naczelną Skarbu Matki, z którym współpracujemy od dwóch miesięcy. Nasze związki się zacieśniają.
Serdecznie witamy Elżbietę! I czekamy na kolejne wpisy… podobnie prowokujące do myślenia.
Nie jestem samotną matką, ani samotnym ojcem. Nikt nie zabrał mi dziecka, ani ja nikomu nie zabrałam. Nie jestem cywilem-teoretykiem. Jestem matką dwóch synów. I z całą odpowiedzialnością twierdzę, że dziecko NIE potrzebuje ojca. Czytaj dalej
_PS_ niedługo będzie pełnoletni. Ale ja doskonale pamiętam, jak się urodził. Pamiętam moje zaskoczenie, kiedy położna podała mi nożyczki, żebym przeciął pępowinę. Jakoś nigdy wcześniej nie miałem świadomości, że miałbym ją przecinać. Pamiętam moje zdziwienie, że to nie tak łatwo przeciąć… Ale nie o tym chcę dzisiaj pisać. I nie o tym, że być może to moje pierwsze odpępnienie nie do końca mi wyszło w ostatecznym rozrachunku. Czytaj dalej
_KS_ nauczył się nowego słowa – kocham. Był niezwykle dumny z siebie, kiedy pierwszy raz wpadł do pracowni mamy i wykrzyknął pełnym gardłem „kocham Cię!”
Odróżnia – tego kocha, tego lubi, tego dużo Czytaj dalej
Czasami, gdy nasze kolejne zapytania nie znajdują tłumu chętnych do wypowiedzi, zastanawiam się, czy w ogóle ktoś nas czyta. Pamiętam tekst Mateusza “Czy konie mnie słyszą?” Jest to pewnie nieobce nikomu uczucie wołającego na puszczy. Natrafiamy na to również w rodzinie, w kontaktach z partnerem czy podczas tzw. rozmów wychowawczych z dziećmi.
Już jakiś czas temu doszedłem do wniosku, że jeśli się nie dociera do odbiorcy, jest to “wina” autora komunikatu. Jeżeli nie jesteśmy Państwa w stanie zainteresować, musimy coś zmienić w sposobie przekazu. Chcemy i będziemy nad tym pracować. Bardzo Czytaj dalej
W cyklu moich opowieści około rozwodowych nie może zabraknąć opisu i takiego epizodu. Nie jest on niestety rzadkością w rzeczywistości rozpadu związku, szczególnie gdy pozostają dzieci.
Wciąż wiele zobowiązanych osób mając głębokie choć błędne przekonanie, że alimenty to danina na rzecz byłego partnera, a nie wspólnych dzieci nie wywiązuje się z owego zobowiązania. Wówczas często wkracza do akcji komornik sądowy.
Poniższy tekst to obszerny cytat ze wstępu do opracowania terminu Syndrom Alienacji Rodzicielskiej znajdującego się w Wikipedia En. Linki w tekście są zachowane tak jak w oryginalnym tekście na stronie angielskiej Wikipedii.
Parental alienation syndrome (abbreviated as PAS) is term coined by Richard A. Gardner in the early 1980s to refer to what he describes as a disorder in which a child, on an ongoing basis, belittles and insults one parent without justification, due to a combination of factors, including indoctrination by the other parent (almost exclusively as part of a child custody dispute) and the child’s own attempts to denigrate the target parent.[1] Gardner introduced the term in a 1985 paper, describing a cluster of symptoms he had observed during the early 1980s.[1]
W życiu każdego chyba człowieka są takie dni, kiedy nie ma wątpliwości, co jest najważniejsze. Do głowy przychodzą tylko dobre wspomnienia. Zapominamy o złych emocjach, złych doświadczeniach, doznawanych przykrościach i bieżących kłopotach. Jutro są urodziny mojej córki… Czytaj dalej
Niektórym trudniej w nią uwierzyć niż w duchy czy w krasnoludki. Wielu o niej mówi, ale mało kto ją naprawdę widział. Intrygująca, tajemnicza, dwuznaczna i bardzo obciążona schematami. Przyjaźń damsko-męska.
„Pewnie będzie z nich para”. „W końcu ktoś się zakocha” Czytaj dalej
Drodzy Czytelnicy i Autorzy!
Od pewnego czasu pisywał u nas komentarze pod wdzięcznym nickiem bandyta, lub jeszcze bardziej chwytającym za serce ukraiński bandyta. Teraz dołączył do grona stałych, mamy nadzieję, autorów no co ty Tato.
Cieszymy się, witamy serdecznie i już się szykujemy do czytania 
No i stało się, trzeba było utajnić blog, bo wspomnienia ojca o tym jak spędza czas ze swoim Synem, jego zmartwienia na temat tego czy dobrze się czuje i jak się rozwija nie powinny być uzewnętrzniane. Co innego mama. Mama mogłaby nawet założyć bloga o tym jak bardzo podłym jest tata i wylewać na niego kubły pomyj, bo okazywanie emocji to takie kobiece, nawet tych do których zwierzęta się nie przyznają. Za to można liczyć na tani poklask innych “pokrzywdzonych”. Mnie to nie spotkało jeszcze, a przynajmniej nie znalazłem jeszcze bloga o sobie, co podejrzewam, że wynika raczej z niemocy twórczej potencjalnej autorki. Natomiast ja wraz z Synem zeszliśmy do podziemia emocjonalnego bo wszystko, co powiesz lub napiszesz, może być wykorzystane przeciwko Tobie. Cóż wyobraźcie sobie, że są sędziowie, którzy piszą wiersze, Czytaj dalej
Pojęcie praw obywatelskich pojawiło się w momencie zburzenia Bastylii przez lud Paryża. Dzisiaj społeczeństwa Europy posunęły się w ich stosowaniu tak daleko, że prawa jednych zostały zagrożone przez dyskryminację pozytywną innych. W sposób oczywisty nie zgadzam się na pozytywną dyskryminację, która dotarła do Polski. Oddawanie procentowe miejsc na listach wyborczych kobietom Czytaj dalej
 |
