Widzę dziecko otwarte, życzliwe, radosne. Czytam, że ma kłopoty w kontaktach z ludźmi, jest zamknięte w sobie, nieśmiałe i zagubione. Dziecko pyta mnie nawet o najtrudniejsze sprawy. Czytam, że się boi odezwać i jest zastraszone. Wodzi mnie za nos w wielu sprawach, nie słucha, realizuje swój plan. Czytaj dalej
Przyjęło się, że w sprawach rodzinnych i opiekuńczych, gdzie nie ma papierka lakmusowego wskazującego, kto ma rację, korzysta się z pomocy biegłych z zakresu psychologii.
Na razie odłóżmy na bok rozważania o jakości ich pracy, możliwościach Czytaj dalej
Od kilku dni myślę. Trochę się u nas ostatnio wydarzyło. Do tego kończą się wakacje. No i niedawno minęło 9 miesięcy istnienia no co ty Tato. To wszystko chyba wymaga chwili refleksji. Ale też pora się odezwać.
Wielokrotnie mówiono nam, że powinniśmy zająć się sobą Czytaj dalej
Dzisiejszy wpis będzie krótki, bo właściwie nie wiem, co powiedzieć. Argumenty racjonalne nie trafiają, emocjonalne powodują wręcz rozpacz.
Proszę obejrzeć reportaż. Dedykuję szczególnie tym osobom, które uważają, że system jest sam w sobie OK, a ojcowie powinni szukać winy w sobie.
Mnie się serce kraje, trzymam kciuki za pana Roberta, Magdę i Szymona. Liczę, że rzecznikowi sądu w Wyszkowie będzie pewnego dnia naprawdę łyso Czytaj dalej
Zastanawiając się nad pytaniem Mateusza zadanym we wpisie o wodzie i młynie, zadałem sobie kilka kluczowych pytań. Czy już udało nam się naszą pisaniną i działaniami pozablogowymi cokolwiek osiągnąć? Co w ogóle osiągnąć chcemy? Czy mamy jasną spójną wizję celu? Czy cel mamy właściwie dobrany względem naszego potencjału i zasobów? Co możemy poprawić, aby zwiększyć naszą skuteczność?
W środowisku tzw. “ojców walczących” (brrrr….) jesteśmy już znani. Zdania na nasz temat Czytaj dalej
Czasem warto się zastanowić o co właściwie nam chodzi. Co robimy? W jakiej sprawie? Do czego zmierzamy? Szczególnie ważne się to staje w chwilach, kiedy w wyniku nieporozumienia Czytaj dalej
Lepiej być młodym, pięknym, zdrowym i bogatym, niż starym, brzydkim, chorym i biednym.
Tak mawiał mój Wuj. Wydaje się, że trudno odmówić Czytaj dalej
Wpis ten niech będzie przestrogą dla wszystkich ojców, również tych potencjalnych.
Pewna pracownica pewnej Izby Skarbowej, szanowany urzędnik państwowy i oddana matka zrobiła coś takiego, że aż muszę drugi raz przeprosić sąd wysoki, za moje wyskoki. Zatem przepraszam, że wątpiłem w praworządność* polskiego sądownictwa i w prawdomówność kobiet pracujących. Czytaj dalej
Często powtarzanym argumentem przy ustalaniu opieki jest stabilność – środowiska, otoczenia, opiekunów… Psychologowie – a najczęściej psycholożki uzasadniając powierzanie opieki matkom – powołują się na ową mityczną stabilność, łącząc ją z poczuciem bezpieczeństwa i ogólnym dobrostanem, a wszelkie odchyły od normy i rutyny dnia codziennego jako zagrożenie tych pożądanych wartości.
Co ważne – nie podpierają tego (z naprawdę nielicznymi wyjątkami podejmującymi takie próby) jakimikolwiek wynikami badań, oceną zachowań dzieci w wieku późniejszym, wywiadami. Niczym nie podpierają, bo uznają, że… nie muszą. Wygodnie jest przyjąć jakąś Czytaj dalej
_DK_ była z synem w szpitalu. W sklepiku dostała kartkę z jakimś tekstem. Już w domu zobaczyliśmy, o co chodzi. Tekst ten jest dostępny również tutaj. Przytoczę go jednak w całości. Niestety, nie podano autora tekstu ani jego źródła, więc ja również mogę jedynie wskazać źródło, skąd go zaczerpnąłem.
Jeżeli chcemy Kogoś kochać, musimy Go najpierw naprawdę Czytaj dalej
— Mamo, puść tatę, ja go kocham, on jest naszym kochanym człowiekiem — powiedział _KS_ kiedy zobaczył, że jego mama obejmuje jego tatę.
Zadziwiająca jest dziecięca Czytaj dalej
— Mamo, zawieziesz mnie jutro do przedszkola? — Zapytał dzisiaj wieczorem _KS_.
— Jutro jest sobota, synku, przedszkole Czytaj dalej
Ostatnio coraz częściej mam do czynienia z urzędami, instytucjami i osobami pełniącymi funkcje publiczne jako ojciec moich dzieci. Moje refleksje nie są pochlebne dla sfery publicznej naszego życia.
Nawet wtedy, kiedy przepisy wprost opisują daną sferę, wskazują kto i jakie działania powinien podjąć, czym się powinien kierować i co mieć na uwadze, osoby mające w swoich rękach życie nasze i naszych dzieci Czytaj dalej
Już widzę, czytelniku, jak wzruszasz ramionami. Głupie pytanie. Odpowiedź może być różna. „Pewnie, że potrzebny” powiedzą ojcowie. „Nie ma z niego pożytku, a po rozwodzie tylko same kłopoty” obruszy się niejedna Czytaj dalej
Wiele pisałem ostatnio o radości, jaką czujemy widząc kolejne osiągnięcia _KS_. Jak coraz więcej rozumie, coraz więcej wyraża, coraz lepiej wrasta w środowisko, otoczenie, rodzinę. Pisałem również sporo o tym, jakie skutki dla moich dzieci ma postawa _PM_, która przedkłada osobista walkę ze mną nad potrzeby dzieci. A teraz okazuje się, że te tematy się gdzieś łączą… Czytaj dalej
 |
