Obiecany dalszy ciąg przemyśleń z wczoraj.
Zaznaczam (baaardzo optymistycznie), że punkty 2/ i 3/ być może będą zbędne, ale też trzeba je uregulować, gdy 1/ będzie niemożliwy bądź trudny w realizacji.
2/ tzw. kontakty
I dziś jest tak, że kodeks uznaje i szanuje prawo do kontaktów dziecka z rodzicem nie pełniącym bezpośredniej opieki. Jeśli opieka równoważna jest niemożliwa – dlaczego nie zrobić tak, żeby Czytaj dalej
Zaczynam rozumieć, jak funkcjonuje nasz „wymiar sprawiedliwości”. Wielu komentatorów jest zbulwersowanych wydanym niedawno wyrokiem w sprawie niepełnosprawnego, któremu personel nie pozwolił (wbrew przepisom) wejść do restauracji z psem przewodnikiem. Więcej szczegółów można znaleźć w artykule na portalu radia TOK FM –
Niepełnosprawny przegrał w sądzie. Jest… zbyt silny psychicznie. Wyrok bulwersujący. Ale przecież każdy z nas – ojców walczących na rzecz swoich dzieci i o kontakty z nimi – zna to dobrze. Prawo jest pojemne, przyjmuje różne interpretacje i rozwiązania. A siła przyzwyczajenia i moc patrixa powodują, że jest jak jest.
Współczuję Dominikowi niezmiernie i liczę, że w apelacji wyrok zostanie zmieniony. Ale znacznie bardziej niż ten wyrok, zaskoczyło mnie uzasadnienie. Czytaj dalej
Z gąszczu wątków poruszanych na blogu chciałbym dziś wyłuskać najważniejsze. Bo w ramach szerokich dyskusji, coraz bardziej nie na temat, powoli trudno zrozumieć, o co nam w ogóle chodzi. Jak w tłumaczeniu piosenki:
„Coraz trudniej dostrzec światełko w tunelu,
Spod naszego kokonu nie widać już celu”
(wpis WSZYSCY UPADNIEMY)
Moim zdaniem naszym głównym celem jest próba wypracowania spójnej i zwięzłej metody radzenia sobie z problemami nękającymi rodzinę w sytuacji rozpadu.
Wbrew zdaniu części dyskutantów najłatwiej zmienić prawo, troszkę trudniej jego praktykę (wykonalne w średnim terminie), a obyczajowość czy zakorzeniony sposób myślenia to sprawa Czytaj dalej
No dobra, skoro my nie jesteśmy dobrymi ojcami, skoro zgnębiliśmy swoją połowicę, to dziecko nie może zostać z takim wampirem emocjonalnym, ponieważ mógłby zrobić krzywdę również swojemu dziecku. Dziecko mogłoby się zarazić jakimś złym zachowaniem od swojego ojca – robieniem babek z piasku, przygotowywaniu obiadu albo, nie daj Boże, gry w piłkę nożną. Skoro my nie możemy się zajmować własnymi dziećmi, to kto może? Dziadkowie! Dziadkowie to taka instytucja, która wie jak się zająć Twoimi dziećmi, bo nie ma z nimi żadnego doświadczenia. Czytaj dalej
Kochani,
Lily jest z nami już od jakiegoś czasu. Zastanawiała się trochę, czy ograniczyć się do komentowania, czy też pisać od siebie. Na szczęście dla nas się zdecydowała zostać autorem 
Przedstawiła się trochę w swoim pierwszy wpisie oraz w swoim tekście od autora na belce pod logo. Więc nie będę się więcej o niej rozpisywał.
Powiem tylko, że serdecznie witamy Lily!
Witajcie! Jestem z Wami od pewnego czasu jako komentator, a teraz odważyłam się spróbować swoich sił jako autorka. Mimo zachęt Mateusza wahałam się dość długo. Uważałam, że jako osoba bezdzietna nie mogę się za bardzo wypowiadać na temat rodzicielstwa. Jestem jednak trochę domorosłym psychologiem i lubię pomagać ludziom, dlatego zdecydowałam się podzielić swoimi ogólnymi refleksjami.
Od dawna sympatyzuję z umiarkowanym feminizmem i uważam, że nie tylko kobiety, ale również mężczyźni są pod wieloma względami nadal dyskryminowani. Czytaj dalej
Od lat mówi się, że trzeba rozwijać asertywność, bo mamy z nią w Polsce poważny problem. Jak mówić o swoich potrzebach, oczekiwaniach, życzeniach… Zapewne wielu z nas ma taki problem. Ale są i tacy, którzy nie tylko nie mają problemu z wyrażaniem swoich żądań, ale i nie widzą powodu, żeby się w tych żądaniach ograniczać.
Można odrzucić głupie ograniczenia wynikające z wyroku sądu. Można odrzucić nieżyciowy zupełnie art. 97 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Czytaj dalej
Na co dzień żyjemy w pośpiechu, nie mamy za dużo czasu, aby się zastanawiać nad drobiazgami. Czasem nie zauważamy nawet, ze wokół nas jest już wiosna, że wszystko się zieleni, nie słyszymy śpiewu ptaków. Nie mamy nawet czasu, aby spokojnie porozmawiać z dziećmi, z przyjaciółmi. A przecież z tych „drobiazgów” składa się każdy dzień, a z dnia na dzień upływa życie… Często w smutnych chwilach uważamy się za osoby, które nie są w stanie zaznać prawdziwego szczęścia. I nawet gdybyśmy na to nie narzekali głośno, to nasze wewnętrzne przekonanie też wpływa na wychowanie dziecka.
Kiedyś, bardzo dawno temu pewien ojciec bardzo chciał, aby jego syn poznał tajemnicę szczęścia Czytaj dalej
Język jako niematerialna forma kultury odzwierciedla zjawiska w niej zachodzące. To, w jaki sposób mówimy, jakiego słownictwa dobieramy, odzwierciedla to w jaki sposób żyjemy. Przyjrzymy się więc słownictwu, którym opisujemy w w języku polskim problematykę związaną z rozwodem oraz dziećmi po rozwodzie.
Widzenia – słowo mrożące samo w sobie, narzuca niekorzystne skojarzenia. Często narzuca nam się skojarzenie więzienne – spotkać się z osadzonym. Czytaj dalej
Bycie mamą i tatą to niełatwa sprawa. Każdy, kto choć raz tego doświadczył, może to potwierdzić. Wychowanie małego człowieka niesie za sobą mnóstwo nerwów, poświęcenia, nieprzespanych nocy… Niesie też mnóstwo radości z pierwszego kroku, z pierwszego „mama” i „tata”, komicznych sytuacji i pierwszych sukcesów naszej latorośli. Dziecko nas kocha takimi, jakimi jesteśmy; jego bezwarunkową akceptację my, jako rodzice, odczuwamy na każdym niemal kroku. Czytaj dalej
…powiedziała do małego chłopca na jakimś bazarku Beata Tyszkiewicz w filmie Kingsajz Juliusza Machulskiego. Ja z kolei często mówię dzieciom „Jak się zabijesz, to dostaniesz straszne lanie” albo „Nie wal głową w stół, bo go połamiesz”. Oczywiście wszystkie te stwierdzenia mają wydźwięk nieco żartobliwy. Ale pokazują chyba dwa zasadnicze nurty w wychowaniu dzieci, a szerzej w podejściu do świata.
Pierwsze mówi – patrz, jaki wpływ ma na ciebie otoczenie i co możesz od niego dostać (lub stracić). Drugie mówi – przede wszystkim patrz na to, Czytaj dalej
W życiu zdarzają się nam czasem trudne sytuacje, kiedy wydaje się nam, że nie ma na świecie nikogo, kto byłby bardziej smutny, komu tak nic by nie wychodziło, jak nam. Narzekamy nawet, że my się modlimy, ale Pan Bóg o nas zupełnie zapomina, nie słyszy i nie widzi, jak bardzo jesteśmy bezradni. Tak czuł się kiedyś pewien pan w ciągu dnia, a nocą miał bardzo dziwny sen.
Śniło mu się, że szedł po plaży, a obok niego szedł Pan Bóg. Na niebie pokazywały się sceny z jego życia. Czytaj dalej
Znowu wolny, no prawie wolny bo już dwoje dzieci w dorobku. Nie wiedziałem na początku jak konsumować tę świeżo odzyskaną swobodę, byłem w jak to mówią sile wieku, jakoś zorganizowany zawodowo, miałem dach nad głową, po zapłaceniu alimentów zostawało mi parę złotych. Żyć nie umierać, a w zasadzie czerpać życie pełnymi garściami. Czytaj dalej
Żyjemy w czasach i cywilizacji, która za wszelką cenę chce walczyć z przemocą i niesprawiedliwością społeczną. Podniesiona została ta walka do rangi absolutu i mądrości naszych czasów. Poszliśmy naprawdę daleko i głęboko – z ekranów TV przemawiają do nas psychologowie i inni specjaliści od każdego aspektu ludzkiego życia. Tylko że jakoś życie wcale nie stało się lepsze ani przyjemniejsze.
Absolutem społecznym jest przemoc, ale tylko przemoc stosowana przez mężczyzn. To samiec jest agresorem, pedofilem, Czytaj dalej
…albo jedno światełko nie czyni wiosny. A może jednak czyni!
Szanowni Państwo,
Nigdy nie przypuszczałem, że to pomyślę, powiem lub napiszę. Otóż jedna z instytucji, uważana przeze mnie dotąd za wroga publicznego nr 1, spełniła kryteria wzmianki zaszczytnej na nocotytato.org.pl. I to wyłącznie za uwzględnienie 2 spraw, o których piszczymy:
1/ oboje rodzice mają równe prawa
2/ w sytuacji konfliktu rodziny udawanie głupka i domaganie się porozumienia nie przystoi powadze urzędu Najjaśniejszej Rzeczypospolitej.
Instytucją odpowiedzialną za moją euforię jest Ministerstwo Finansów, w osobie Czytaj dalej
 |
