Czy kara musi uwzględniać możliwości skazanego?

Nie wiem, jak to się dzieje. W telewizji oglądam głównie programy dla dzieci. Ale jak przełączę na jakiś kanał z informacjami, to zawsze wpadnie mi w ucho coś ciekawego. Nie wiem, czy to wina moja, czy telewizji. Dzisiaj usłyszałem, jak były minister sprawiedliwości, profesor prawa i praktykujący adwokat stwierdził, że „kara grzywny nie może przekraczać realnych możliwości skazanego”.

Przykro mi się zrobiło. Bo co prawda alimenty dla dzieci nie są karą, ale już za to, że alimenty przekraczają możliwości alimentującego, można zostać ukaranym. Swoją drogą ciekawe, w jaki sposób sąd ustala możliwości skazanego na karę grzywny… Nieważne.

Ja wiem, że zdarza się, że ojciec uchyla się od płacenia alimentów. Matka rzadziej, bo jeżeli już ma zasądzone, to tak niskie, że na fryzjera wydaje więcej. Ale zdarza się też, że człowiek zobowiązany do płacenia alimentów na swoje dzieci, trafia do więzienia. Nie uwierzę, że ktokolwiek woli siedzieć w więzieniu, niż utrzymywać swoje dzieci żyjąc na wolności. Czyli alimenty mogą przekraczać możliwości zobowiązanego. I co? Czy to niedopatrzenie sędziego? Czy sąd odpowiada za taką sytuację? Nie. Odpowiadają dzieci, które wtedy nic nie dostaną od ojca i stracą możliwość kontaktu z nim. Odpowiada ojciec, bo traci wolność, traci możliwość kontaktów z dziećmi, traci opinię, pracę, szacunek dla siebie… Traci jeszcze społeczeństwo, które musi zapłacić za utrzymanie więźnia oraz alimenty z Funduszu Alimentacyjnego. Za to nic nie traci sędzia, która/y źle ocenił(a) możliwości zobowiązanego.

Zaraz, zaraz, a… czy ktoś na tym zyskuje? Być może w niektórych sytuacjach mogłaby się cieszyć matka, której alimenty nie były do niczego potrzebne, a udało jej się pozbyć byłego partnera z życia swojego i swoich dzieci. Tylko czy ktoś uwierzy w taką motywację?