Pomnik Ojca-Polaka rozwodnika

Jako że Matka-Polka ma swój pomnik, przyszło mi do głowy, że ojcu Polakowi też mógłby takowy zostać postawiony. Nie wiem, jak miałby wyglądać i jakie cechy powinien podkreślać, niech się już tym martwią przystępujący do konkursu artyści.

Natomiast gdyby jakaś zapadła dziura (bo wspaniałych miast szkoda na coś takiego) wpadła na pomysł postawienia u siebie monumentu polskiego ojca-rozwodnika, miałbym kilka sugestii dla rzeźbiarzy.

Gdzie mógłby stać? Lokalizacja z tyłu toalety dworca PKP w Kutnie byłaby chyba słuszną koncepcją (Kutnian przepraszam, nadaje się do tego dowolny dworzec w jakimkolwiek średnim mieście, ale potraktujmy to jako możliwość promocji miejscowości, wykorzystując sławę „okrutnego Kutenka” opiewaną przez pokolenia  – od Kabaretu Starszych Panów do Kultu).

Co mogłaby owa statua przedstawiać? Zamykam oczy i wyobraźnia podpowiada mi obraz nikczemnej zgarbionej postaci w zmiętym prochowcu lub innej sukni plugawej. Z trudem porusza się to-to – wyraźnie wlecze się pod wiatr. Puste kieszenie wywrócone na lewą stronę, szara zmęczona twarz… Ręce wyciągnięte w stronę dziecięcych sylwetek. Już, już prawie ich dotyka, ale wtedy dzieci nagle znikają (proponuję postaci dzieci wykonać z baniek mydlanych albo w ogóle niech będą hologramem) i zostają zastąpione ogromnym gładkim murem bez szczelin, który ni stąd ni zowąd wyrasta przed facetem. On wydaje się wtedy jeszcze mniejszy, garbi się jeszcze bardziej. Wtem nie wiadomo skąd pojawia się wielki symbol § i z całej siły wali gościa w potylicę, jeszcze bardziej przyginając go do ziemi. Do tej ziemi – Matki (Polki), z którą postanowił wejść w konflikt na własną zgubę.
Co do materiału – postać mężczyzny nie może być wykonana z żadnego spiżu, marmuru czy granitu. Ma to być – jak to się mówi z moich stronach – zwykły ajzol, najpodlejszy najtańszy rdzewiejący stop, który natychmiast po wykonaniu będzie sprawiał wrażenie srodze nadgryzionego zębem czasu.

Żeby zakończyć optymistycznie, wyrażam nadzieję, że pokolenie naszych dzieci, czytając podpis pod pomnikiem, kompletnie nie będzie rozumieć, co też pomysłodawca i artysta mogli mieć na myśli.