Dzisiejszy człowiek to wczorajsze dziecko…

Ronald Russell, brytyjski polityk i dziennikarz, zauważył zależność między tym, jak traktujemy dziecko a tym, jaki człowiek z niego wyrasta. Internet nie zna wielu jego złotych myśli. Ale ten cytat zapewni mu niewątpliwie miejsce w historii. Przynajmniej w historii filozofii wychowania. Chociaż nie jest szczególnie odkrywczy, chociaż u nas od lat wiadomo, że czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał, to jednak te sformułowania mają swoją siłę. Pomagają zauważyć bezpośrednią zależność pomiędzy konkretnymi działaniami i konkretnymi efektami.

Dzi­siej­sze nieśmiałe dziec­ko, to to, z które­go wczo­raj się śmialiśmy.
Dzi­siej­sze ok­rutne dziec­ko, to to, które wczo­raj biliśmy.
Dzi­siej­sze dziec­ko, które oszu­kuje, to to, w które wczo­raj nie wierzyliśmy.
Dzi­siej­sze zbun­to­wane dziec­ko, to to, nad którym się wczo­raj znęcaliśmy.

Dzi­siej­sze za­kocha­ne dziec­ko, to to, które wczo­raj pieściliśmy.
Dzi­siej­sze roz­trop­ne dziec­ko, to to, które­mu wczo­raj do­dawa­liśmy otuchy.
Dzi­siej­sze ser­deczne dziec­ko, to to, które­mu wczo­raj oka­zywa­liśmy miłość.
Dzi­siej­sze mądre dziec­ko, to to, które wczo­raj wychowaliśmy.
Dzi­siej­sze wy­rozu­miałe dziec­ko, to to, które­mu wczo­raj przebaczyliśmy.

Dzi­siej­szy człowiek, który żyje miłością i pięknem, to dziec­ko, które wczo­raj żyło ra­dością.

Czy pamiętamy o tym? Czy umiemy tak dzisiaj zadbać o nasze dzieci, żeby je wyposażyć w dobro i ochronić przed złem? Czy możemy mieć wpływ na to, czego nasze dzieci doświadczają? Bo tę listę można przecież wydłużać w nieskończoność…