Dwoje ludzi, którzy się rozwodzą, często tak toną we wzajemnej nienawiści, że zapominają o dzieciach. A przecież to głównie im rozpada się cały świat… Badania dowodzą, że większość dzieci, które przeszły przez rozwód rodziców, w życiu dorosłym mają często kłopoty z zaufaniem komukolwiek…
Wzajemne obwinianie się w obecności dzieci to okrucieństwo wobec nich. Tracą poczucie bezpieczeństwa, kiedy dwie osoby, którym najbardziej ufają, nagle zaczynają szerzyć nienawiść do siebie nawzajem. Dla dziecka to trauma, która wiąże się często z nocnym moczeniem, kłopotami w szkole.
Często jedno z rodziców, lub oboje z nich, wiążą się z kimś innym. To naturalne, niewielu ludzi decyduje się na samotność… Niejednokrotnie jednak nie wiedzą, jak powiedzieć o tym dziecku. Mama o nowej żonie taty na pewno nie powie dziecku w sposób neutralny. Dlatego lepiej, jeśli tata powie mu o tym sam. Tak samo w drugą stronę. Nie wolno jednak mówić o wszystkim naraz („tata rozstał się z mamą, ale za to teraz ma nową żonę i masz nowego braciszka, zobaczysz że go polubisz”). Wieść o rozstaniu rodziców jest już wystarczającym ciężarem dla małego człowieka. Trzeba dać mu czas… Z drugiej strony, nie zwlekać za długo, gdyż aranżowanie spotkań „tak, aby się nie wydało”, też nie jest zbyt dobrym pomysłem.
Mały człowiek potrzebuje przede wszystkim ogromnego wsparcia, dlatego najważniejsze jest dla dziecka by czuło, że oboje rodzice wciąż kochają je tak samo, niezależnie od tego, co się między nimi stało. Dziecko powinno mieć swoje miejsce w domu tego rodzica, z którym nie mieszka, a zasady tam stosowane nie muszą być takie same jak u niego w domu, niemniej rodzice powinni się co do tej sprawy porozumieć. Tak, wiem, że to jest często niewykonalne, i że rzeczywistość wygląda zgoła inaczej… Niemniej próbować trzeba. Ceną jest świat dziecka, który musi sobie posklejać… Dlaczego mu w tym nie pomóc? Dlaczego tak często o tym zapominamy?
Skończyło się małżeństwo, niemniej rodzicami będzie się już zawsze.
loading...
